Doktor Noam Sobel, profesor neurobiologii w Instytucie Weizmanna w Izraelu wraz ze swoimi współpracownikami dostrzegł zaskakujące męskie reakcje podczas badania wpływu łez na zachowanie człowieka: mężczyźni obserwujący płaczące podczas smutnych filmów kobiety, nie odczuwali żadnej różnicy poziomu smutku ani radości. W ankietach wypełnianych po zakończeniu eksperymentu wyznali natomiast, że - oglądając kobiecy płacz - odczuli spadek pobudzenia seksualnego. Jak stwierdził doktor Sobel – to był sygnał, aby kierować dalsze badania w tym właśnie kierunku.

W kolejnych eksperymentach naukowcy zmierzyli poziom bicia serca, tempa oddechu, temperatury ciała, poziom testosteronu oraz aktywność mózgu w obszarach podniecenia seksualnego, jako reakcje na wąchanie ludzkich łez (były bezbarwne oraz bezwonne). We wszystkich wymienionych obszarach odnotowano ogólny spadek, co potwierdziło założenia naukowców: kobiece łzy zawierają substancje redukujące męskie podniecenie seksualne.

Wyniki badań doktora Sobela stawiają nowe tezy. Nie są jednak w pełni reprezentatywne, gdyż rodzą jednocześnie wiele pytań: czy podobne substancje występują we łzach radości bądź naturalnych łzach chroniących oczy (np. wydzielających się podczas krojenia cebuli) albo na przykład - z uwagi, że opisują jedynie reakcje mężczyzn na kobiece łzy - jak zareagowaliby mężczyźni na łzy innych mężczyzn lub łzy dzieci?

– Nie wydaje mi się, aby opisywane substancje występowały jedynie we łzach kobiet. Mógłbym śmiało stwierdzić, że podobne efekty zaobserwowalibyśmy również w przypadku łez męskich czy dziecięcych – stwierdził doktor Sobel.

Efekty jego badań pozwalają podejrzewać, że zanotowany u mężczyzn spadek testosteronu może wpływać również na spadek agresji (obniżenie testosteronu wiąże się z obniżeniem agresji u mężczyzn).